Myśląc o 2 wojnie światowej i miłości która kiełkowała w tak trudnych czasach, myślimy o heroicznych czynach wielu par.

Przykładem wielkiej miłości z czasów wojny stała się Peggy Harris. Kobieta która sześć tygodni po swoim ślubie została wysłana do Europy, nigdy więcej miała nie mieć kontaktu ze swoim ukochanym.

Dokładnie po 68 latach od ich ślubu prawda na temat losów męża została wyjawiona….

- Advertisement -

- Reklama -

Continue reading on the next page!!

- Reklama -

Teksański Trailblazer

Peggy Seale, była piękną i utalentowaną kobietą, która pochodziła z Teksasu. Swoją przygodę w wojsku rozpoczęła mając zaledwie 18 lat, jako mechanik instrumentów elektrycznych w bazie sił powietrznych Altus w Oklahomie. Warto dodać że była w tym czasie jedyną kobietą w bazie!

Jeden dobry pomysł

- Advertisement -

- Reklama -

Continue reading on the next page!!

- Reklama -

Tata Billiego był na tyle zdeterminowany aby jego syn spotkał na swoim życiu kobietę o idealnym wyglądzie a także pięknym umyśle, że postanowił nakłonić Peggy do napisania listu, do jego syna. Peggy nie była zadowolona z tego pomysłu. Nie chciała jednak ignorować polecenia swojego przełożonego, co w tamtych czasach mogło oznaczać bardzo duże problemy.

„W tym czasie pracowałam z ojcem mojego męża. Pisał listy do Billiego, opowiadając mu o mnie, a ja odmówiłam najpierw do niego napisania i podania mu mojego adresu.”

O to właśnie chodziło

„Zaczęłam dostawać listy od Billiego” – wspomina Peggy. „Trochę się bałam człowieka, który mnie nie widział. Jednak kiedy wrócił z wojska do domu, nagle drzwi do samolotu otworzyły się i Billie powiedział:„ Cześć Peggy!”.

Peggy i Billie zakochali się i pobrali się na Florydzie 22 września 1943 r.

Wieczni Nowożeńcy

Zaledwie sześć tygodni po tym, jak Billie i Peggy pobrali się, Billie został wysłany, by służyć jako pilot myśliwca w II wojnie światowej. Natomiast  Peggy została na miejscu, czekając i zastanawiając się, czy kiedykolwiek ponownie spotka się z mężem…

Pierwsze i ostatnie słowa

W latach czterdziestych żony żołnierzy były pozostawiane całkowicie samym sobie, co oznacza, że wiele razy nie miały pojęcia, gdzie byli ich mężowie ani dokąd zmierzali. W innych wypadkach kazano im zachować informacje dla siebie.

„Jego grupa została zabrana do Tallahassee. Podczas wezwania mężczyzn kazano żonom iść do domu i nikomu nie mówić, że ich mężowie zostali wysłani za granicę, dopóki nie dotrą bezpiecznie ”.

Ale czy Billy kiedykolwiek wrócił bezpiecznie?

Listy które nigdy nie dostały odpowiedzi

Przedstawiciele armii potwierdzili, że Billy faktycznie przybył bezpiecznie do Europy. Jednak na tym był koniec informacji na jego temat a także listów od samego Billego.

Peggy i Billy na krótko mieli ze sobą kontakt kiedy ten był w Europie, jednak bardzo szybko kolejne listy Peggy były bez odpowiedzi jej ukochanego.

Życie żony żołnierza to niezwykle trudna funkcja. Raz tracimy nadzieję na to, aby nasza rodzina była w kompletna tylko po to, aby za chwilę nadzieja wróciła do nas w pełni.

Nagrodzony Lotnik

Jak okazało się z czasem, Billy został wysłany do Wielkiej Brytanii, gdzie latał swoim P-S1 Mustangiem przez kanał La Manche podczas wielu misji. W tym czasie otrzymał kilka medali, a także nagrodę „Distinguished Flying Across”.

W rzeczywistości Billy przetrwał tak wiele udanych misji, Peggy otrzymała list od Billiego z dnia 8 lipca 1944 r., Informujący ją, że dzięki ogromnemu wkładowi i służbie Billie stał się uprawniony do powrotu do domu.

Kwestia czasu

Sam Billy miał jeszcze bardziej ekscytujące wieści dla Peggy; podał jej termin udziału w powrocie na statku wojskowym zmierzającym do Stanów Zjednoczonych, który ma wypłynąć w ciągu zaledwie kilku dni!

Niestety ich radość była krótka. Jak wiadomo ranni żołnierze otrzymywali priorytet który nakazywał im natychmiastowy powrót do ojczyzny. W taki sposób Billy stracił swoje miejsce na statku powrotnym.

Ich statek płynie

Na całe szczęście Billy wiedział doskonale o tym, że jego statek także wypłynie. Nie musiał czekać na to nawet kilku dni, tym bardziej tygodni.

Pomimo wiary w powrót łodzią wojskową Billego, nie wiedzieli jednak o tym, że los już teraz planuje mocną zmianę kursu w ich życiu.

Zaginiony w akcji

Peggy po kilku tygodniach dostała kolejny list. Ku jej zdziwieniu nie był on adresowany od jej ukochanego ani też od jednostki wojskowej, która mogłaby potwierdzić jego wypłynięcie w danym czasie.

Wręcz przeciwnie.

Telegraf informował Peggy o zniknięciu jej męża. Według amerykańskiego wojska Billy Harris oficjalnie „zaginął w akcji” od 7 lipca 1944 r.

Brak logiki

Chociaż ta wiadomość była dla Peggy druzgocąca, nie zajęło jej długo uświadomienie sobie, że w tym telegramie coś jest nie tak…

Jak mąż Peggy mógł „Zaginąć w akcji” 7 lipca 1944 r kiedy drugi listy, tym razem od swojego męża otrzymała z datą nadania 8 lipca , 1944. Zaadresowana w niej wiadomość to ta, w której informuje ją o swojej podróży do domu.

Jak ktokolwiek z wojska mógłby się pomylić w ten sposób? Peggy miała wtedy bardzo duży konflikt emocjonalny, którego nie mogła ostatecznie rozwiązać.

Diabeł tkwi w szczegółach

Jak można się domyślać Peggy nie potrzebowała dużo czasu na to, aby podjąć decyzję o konfrontacji faktów z wojskiem. Była w pełni zdeterminowana aby poznać prawdę na temat swojego mężą.

„Powiedziałem im, że mam odręczny list z 8 lipca, więc nie mógł go zginąć 7 lipca. Nie wiedziałem, czy operator telegrafu popełnił błąd, czy był to błąd w wydziale wojennym.” Harris następnie otrzymała drugi telegram korygujący datę zaginięcia w akcji z 17 lipca 1944 r.

Nie pomogło jej to w żaden sposób…

Przejdź do następnej strony i odkryj prawdę !

Praca kobiety

Peggy nie była osobą, która po prostu zakładała najgorsze i szła naprzód, ani też nie siedziała bezczynnie z boku, patrząc na rozwój dalszych spraw.

Peggy należała do pokolenia kobiet, które wskoczyły na męską siłę roboczą. Udało im się utrzymać amerykańską gospodarkę, jednocześnie dbając o swoje rodziny.

Nie była to jedna z kobiet która myślała o poddaniu się!

„Ona może to zrobić”

Biorąc pod uwagę, jak w latach 40. XX wieku Peggy zaczęła działać jako kobieta-mechanik, była praktycznie dzieckiem plakatu dla postawy „We Can Do It” swojego pokolenia.

Miała pytania i była gotowa w końcu zacząć żądać odpowiedzi w zamian. Swoje pierwsze i najważniejsze pytanie skierowałaby do nikogo innego niż wojsko USA… Począwszy od… Gdzie u licha był jej mąż?

Przejdź do następnej strony i odkryj prawdę !

Nie kupuję tego!

Peggy prowadziła swoje własne śledztwo. W jego wyniku dostała ona od  Naczelnej Kwatery Głównej w sprzymierzonej Francji informację, że porucznik Harris wrócił do Stanów Zjednoczonych na zasłużony urlop.

Pomimo lepszej wersji wiadomości od poprzedniej, Peggy nadal nie była w pełni usatysfakcjonowana dostarczonymi jej informacjami.

Według przekazanych jej informacji Billy dotarł do domu. Jednak jak to możliwe kiedy nie dał znać swojej żonie ani najbliższej rodzinie?

Skrzyżowane palce

Peggy cały czas nie mogła pogodzić się z dostarczonymi jej informacjami. Nie mogła zignorować ani rzekomego zaginięcia swojego męża ani nie była w stanie zrozumieć informacji na temat jego dotarcia do miejsca zamieszkania.

Kobieta postanowiła skontaktować się z Czerwonym Krzyżem, który mógł nakierować ją na niezidentyfikowanych żołnierzy, którzy postrzeleni przebywali za granicą.

„Powiedziano mi, żebym się nie martwiła, że mój mąż bez wątpienia był„ przetwarzany ”, być może w jakimś szpitalu wojskowym – dodaje Peggy.

Nie jest sam

W tym wszystkim Peggy na szczęście nie była sama. Rodzice Billa również mocno przeżyli stratę swojego syna i starali się być cały czas przy kobiecie. Po pewnym czasie ona doceniła ich starania.

„Rodzice Billa i ja postanowiliśmy uwierzyć, że wrócił do Stanów Zjednoczonych. Mieliśmy nadzieję, że gdzieś jest w szpitalu, a może po prostu nie wiedział, kim jest lub stracił pamięć. Słyszeliśmy o takich przypadkach. ”

Czy taka była jednak prawda? Bill stracił pamięć?

Czas zagrać ciężką piłką

Następnie Peggy skontaktowała się z kongresmenem Edem Gossettem z Waszyngtonu, który po kontakcie z Peggy przesłał zapytanie do Kwatery Głównej Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Szwajcarii.

I podczas gdy wszystkie niechlujne błędy wojska aż do tego momentu można ostatecznie przypisać konsekwencjom chaotycznego czasu w historii, po prostu nie ma miejsca na to, aby przytakiwać fałszywym raportom, które były wysyłane do kongresmena w tym czasie.

Według nich i Międzynarodowego Czerwonego Krzyża porucznik Harris początkowo miał być zaginiony w akcji, następnie zabity w akcji, a następnie ponownie zaginiony w akcji (jak można domyślać się po uprzednim wstaniu z własnego grobu).

Poza tym podobno porucznik Harris został pochowany na kilku różnych cmentarzach, zanim potwierdzono, że szczątków Billego Harrisa nigdy nie odnaleziono. Kompletna paranoja!

Ground Zero

Po prostu nie można sobie nawet wyobrazić kolejki górskiej emocji, których Peggy musiała doświadczać z jednej strony na drugą, walcząc z własną wojną w imię pamięci swojej prawdziwej miłości.

Ale w końcu, po pewnym dochodzeniu, Peggy w końcu dowiedziała się, że Bill nigdy nie wrócił do swojej bazy po swojej ostatniej zaplanowanej misji, która była nad okupowaną przez nazistów północną Francją, około 17 lipca 1944 r.

Nie była to wiadomość której oczekiwała Peggy, lecz wersja była wreszcie na tyle wiarygodna, iż mogła zostać przyjęta przez kobietę.

Trzymać światło włączone

Wojna zakończyła się w maju 1945 roku, a kiedy przyjaciele i rodzina ponownie spotkali się z najbliższymi, Peggy nadal czekała na powrót Billie do domu.

W niektórych chwilach czekała z nadzieją; może gdzieś został ranny? Z pewnością nie było niespotykane, aby żołnierze, którzy odnieśli rany, stracili wspomnienia lub jednostki, zostali nazwani „zaginionymi”.

W innych momentach Peggy nie była tak naiwna; nadal przygotowywała się na tragiczne wieści. Podczas gdy reszta świata zaczęła się leczyć i iść dalej, Peggy Harris czekała sama w ciemności.

Ale nie za długo…

Tajemniczy formularz rządowy

W 1948 r. Peggy Harris otrzymała formularz rządowy z prośbą o wskazanie, gdzie dokładnie leżą szczątki porucznika Billie Harris.

Wiadomość mogła znów pogrążyć kobietę, lecz ta kompletnie nie przejmując się formularzem, postanowiła znów wznowić swoje dochodzenie.

Zamiast siedzieć bezczynnie, kobieta znów postanowiła działać.

Świeży widok na sprawę

Lata mijały i choć determinacja Peggy, by znaleźć Billa, nigdy się nie rozproszyła to ilość energii, którą musiała włożyć w to zadanie, zaczęła w końcu maleć. Można więc sobie wyobrazić wdzięczność Peggy, gdy jej siostrzeniec, Harvey Alton, zaoferował jej pomoc w dalszym poszukiwaniu odpowiedzi.

I chociaż Harvey niekoniecznie miał lepszy plan gry niż Peggy, dostęp do bardziej zaawansowanych technologii, dalsze finansowanie, a nawet bardzo szczególny zestaw umiejętności… nabytych w ciągu bardzo długiej kariery Harvey wniósł do sprawy coś niezwykle cennego. świeży widok na sprawę.

Ostatni rozdział

Dane armii amerykańskiej były zdezorganizowane, rozproszone i rozłożone na różne biurka w różnych departamentach. I, jak się dowiedzieliśmy, tylko dlatego, że informacje są pozyskiwane bezpośrednio od agencji rządowej, niekoniecznie oznacza, że są one dokładne.

Ale wiedząc, że gdzieś trzeba rozpocząć swoje działania, Harvey zadzwonił do Departamentu Rekordów Armii USA, aby zamówić kopię akt wojskowych jego kuzyna i powiedziano mu, że minie około sześciu miesięcy, zanim otrzyma swoją kopię.

Więc czekali ponownie…

Dlaczego to miało znaczenie

Podczas gdy Harvey mógł przez chwilę założyć, że jego poszukiwania rozpoczęły się słabo, naprawdę wierzył, że telefon z Departamentu Rejestrów ostatecznie rozpocznie ostatni rozdział tego, co stało się historią miłości Peggy na całe życie.

Ale kopie, które Harvey właśnie zamówił z aktami wojskowymi Billa, ostatecznie nie były tak istotne, jakby mogło się wydawać.

Francuska wskazówka Vouleza-Vousa

Późniejsze, jak się okazało ważne odkrycie Harveya nie zostało znalezione na skopiowanych stronach zapisów armii Billa. Poprzez błędy i niespójności można było zadać bardzo strategiczne pytanie: DLACZEGO departament rekordów miał dostęp do akt wojskowych Billa?

Okazuje się, że Departament Rekordów Armii właśnie miał pod ręką świeżą kopię dokumentacji wojskowej Billa, ponieważ ktoś zamówił kopię na rok przed telefonem Harveya. Ale kto? I dlaczego?

Odpowiedzi za granicą

Na szczęście sierżant z personelu musiał mieć dobry dzień na pogawędkę w tym pamiętnym momencie, gdy powiedział, że Francuzka zamówiła kopię dokumentacji wojskowej Billa w poprzednim roku, a nawet przekazał Peggy i Harveyowi imię i nazwisko kobiety oraz dane kontaktowe.

Po 68 latach zastanawiania się, martwienia, przesłuchiwania, płaczu, zaprzeczania, akceptowania, trzymania się swoich wersji, odpuszczania, nadziei, modlitwy, ale przede wszystkim tylko czekania, Peggy Harris w końcu dowiedziała się o losie swojego męża i bohatera.

Decydująca wersja

Bill zostaje pochowany na najsłynniejszym cmentarzu na świecie w Normandii we Francji, gdzie okrzyknięto go prawdziwym bohaterem. Ale co mu się stało?

W lipcu 1944 r. Porucznik Bill Harris poleciał ostatnim lotem nad Francją. Bezpośrednio pod jego spiralnym samolotem znajdowali ludzie z Les Ventes. Gdy szybował nad budynkami i domami miasta, Bill miał wyjątkowo jasny obraz życia, które ryzykował własnym, by chronić i służyć.

Okrzyknięty Bohater

- Advertisement -

- Reklama -

Continue reading on the next page!!

- Reklama -

Bill świadomie postanowił nadać priorytet życiu nieznajomych ponad swoje, decydując się na ochronę aż do ostatniego tchu. Celowo skierował wrogie samoloty z dala od miasta Les Ventes i znajdujących się pod nim ludzi.

Gdy ludzie z Les Ventes patrzyli, jak samolot Billa znika w lesie, byli wdzięczni do końca swoich dni.

Odwaga na najwyższym poziomie

Po poznaniu heroicznego losu Billa po 68 latach, Peggy została zaproszona do Normandii, aby uczcić heroizm męża.

„Kobieta powiedziała, że ludzie w Normandii chcą zorganizować paradę i ceremonię, i zaprosiła nas do siebie. Powiedziała nam, żebyśmy ustalili datę, a my wybraliśmy Wielkanoc 2006 roku. ”

Długa droga do domu

Odwiedzając Normandię, Peggy nie mogła nie zauważyć nazwy głównej drogi w małym miasteczku Les Ventes, Place Billie D. Harris.

Raz w roku członkowie miasta maszerują ulicą ku czci porucznika Billa Harrisa i robią to od 60 lat.

Bohaterowie nie ginął nigdy

- Advertisement -

- Reklama -

Continue reading on the next page!!

- Reklama -

Nieustanne poszukiwanie prawdy przez Peggy jest świadectwem jej głębokiej miłości i niezachwianego zaangażowania w stosunku do męża, Billa.

Po zaledwie sześciu tygodniach małżeństwa i 68 latach poszukiwań zaginionego męża Peggy w końcu poznala prawdę.

Życie Billa zostało zapamiętane, a jego bohaterstwo uhonorowane na amerykańskiej ziemi i za granicą. Jego grób na amerykańskim cmentarzu w Normandii (a także na Memorial Hill) jest „najlepiej zdobionym grobem w całej Normandii”.

Historia zatoczyła swoje koło. Na całe szczęście!